بررسی تأثیر نالترکسون بر کاهش علایم اختلال وسواسی ـ جبری

زمینه و هدف: علیرغم وجود داروهای جدید، اختلال وسواسی ـ جبری هنوز درمان مناسب پیدا نکرده است. بالا بودن میزان هم ابتلایی بین اختلال وسواسی ـ جبری و اختلالات طیف دوقطبی بیش از گذشته آشکار شده است. در این بیماران سوئیچ‏های خلقی و بروز چرخش‏های سریع خلقی به دنبال درمان با داروهای ضد افسردگی یک خطر واقعی محسوب می‏شود. از این دیدگاه درمان با داروی ضد وسواس غیرضد افسردگی می‏تواند حایز اهمیت نظری و بالینی زیادی باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر نالترکسون بر درمان اختلال وسواسی ـ جبری اجرا گردید. روش بررسی: در این پژوهش 23 بیمار سرپایی مبتلا به اختلال وسواسی ـ جبری که تا قبل از شروع تحقیق دست کم به مدت 3 ماه با دوز ثابت کلومی پرامین، فلوکستین، یا هر دو، تحت درمان بودند، بدون تغییر در دوز داروهای قبلی، تحت درمان با داروی نالترکسون با دوز روزانه 25 تا 100 میلی گرم قرار گرفتند. 4 بیمار به علت عدم پاسخدهی و 3 بیمار به علت عوارض غیرقابل تحمل دارو از پژوهش حذف شدند و در نهایت 16 بیمار (9 زن و 7 مرد) در پژوهش شرکت داشتند. کلیه بیماران قبل و پس از درمان با استفاده از مقیاس وسواسی ـ جبری "یل ـ براون" ارزیابی شدند. تحلیل داده‏ها با استفاده از آزمونهای ویلکاکسون، کولموگوروف- سمیرنو و تی انجام گرفت. یافته‌ها: نمرات خرده مقیاس‏های وسواس فکری، وسواس عملی و کل، یل ـ براون پس از درمان در مقایسه با قبل از درمان کاهش چشمگیری نشان داد.2 بیمار بیش از 6 ماه پس از قطع نالترکسون و سایر داروها فاقد علایم وسواسی باقی ماندند. شایعترین هم ابتلایی یافت شده در این بیماران اختلال دوقطبی بود. نتیجه‌گیری: با توجه به حجم کم نمونه و باز بودن پژوهش قابلیت اعتماد به یافته‏ها محدود می‏باشد، لیکن به نظر می‏رسد که نالترکسون حداقل بر روی زیرگروههایی از بیماران مبتلا به اختلال وسواسی ـ جبری به ویژه در هم ابتلایی با اختلالات طیف دوقطبی مؤثر می‏باشد. توصیه می‌شود تأثیرات دراز مدت نالترکسون پس از قطع درمان در مطالعات آتی مورد بررسی قرار گیرد. وصول مقاله: 7/9/84 اصلاح نهایی: 10/4/85 پذیرش مقاله: 14/4/85